Miniatuurtapijtjes van Ludwina Akbulut
Ludwina Akbulut-Van Oosterwijck woont en werkt in Turkije, maar werd geboren in België. In Antwerpen studeerde ze aan het textielinstituut voor decoratieve kunst (1983-1990) en in Gent studeerde ze restauratie en conservatie van pré-industrieel textiel (1990-1992).
In 1993 huwde ze haar Turkse echtgenoot Mahmut en verhuisde naar Turkije en vandaag de dag woont ze in Selcuk, niet zo ver van de archeologische site van Epheze. Samen hebben ze er een tapijtwinkel, want ook Mahmut kreeg de tapijtmicrobe met de paplepel mee. Ludwina specialiseerde zich in Turkije in het knopen van miniatuurtapijtjes. In het begin een hele aanpassing, maar al vlug kreeg ze de kneepjes van het vak onder de knie. Dit resulteerde in een hele reeks unieke miniatuurtapijtjes die vooral gemaakt worden voor oude, maar ook nieuwe poppenhuizen. De kleinste tapijtjes zijn slechts een postzegel groot, maar er zijn ook grotere exemplaren. |
|||
Net zoals bij grote tapijten varieert de knoopdichtheid. Zo heeft Ludwina enkele heel mooie fijne zijden tapijtjes gemaakt die verbluffend qua detail zijn. Ze werkt vooral met authentieke traditionele patronen, maar soms laat ze haar fantasie al eens de vrije loop. Ze maakt nooit twee gelijke, waardoor elk stuk een uniek kunstwerkje is. Ze nam reeds aan verschillende tentoonstellingen in binnen- en buitenland deel, waaronder de 8e internationale biennale voor miniatuurtextiel in Szombathelyi (Hongarije). | |||
Weefgetouw | Mondriaan-ontwerp | Klassiek ontwerp | Klassiek Ontwerp |
Wanneer we vandaag aan poppenhuizen denken, denken we meestal aan de poppenhuizen van onze kinderen, de barbiehuizen, Fischer-Price, enz. Poppenhuizen zijn echter veel meer dan dat. Ze wortelen namelijk in een eeuwenoude traditie die teruggaat tot de 16de eeuw. Aanvankelijk waren ze niet als speelgoed bedoeld, maar als pronkstuk voor adellijke dames, vooral uit de noordelijke Nederlanden en Duitsland. Ze geven ons een kijkje in het leven en de decoratieve stijlen van vroeger. Ze waren staaltjes van vakmanschap. Pas in de 18de en 19de eeuw werden ze gemaakt om mee te spelen, maar bleven voorbehouden aan rijke kinderen. De voorkant kon worden opengedraaid en toonde enkele tot in de puntjes bemeubelde kamers. De oude poppenhuizen zijn zeer gegeerd bij verzamelaars. |
|||
Poppenhuis | Poppenhuis | Tentoonstelling | Afmeting |